“Al het spreken over boven komt van beneden'”, zei bekend en berucht theoloog Harry Kuitert ooit. Deze uitspraak werd enkele weken geleden weer veel gedeeld nadat het overlijden van Kuitert bekend werd gemaakt.
Volgens Kuitert bestaat god in ons hoofd, is het door mensen bedacht om een antwoord te hebben op dat wat wij niet kunnen verklaren. In het artikel dat ik las viel mij een zinnetje van Kuitert op. Dit was zijn antwoord op de vraag: Maar God kan toch wel degelijk zowel in mijn hoofd als daarbuiten bestaan?

“Die vraag hebt u al bij voorbaat beantwoord. U stelt dat God er is. Ik ben ervan doordrongen dat iedere gelovige zijn eigen religie maakt. Ik neem dat niemand kwalijk, maar noem het geen kennis of waarheid. Je gelooft omdat je het zelf wilt: of uit behoefte, of uit angst of uit eenzaamheid.”

Kuitert is tijdens zijn studie theologie een zoektocht gestart en is uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat god niet bestaat en dat een godservaring zo genoemd wordt omdat men gelooft dat het wel van god moest komen.
Typerend is dat hij de mens die gelooft niet als minder ziet of bij voorbaat al iets kwalijk neemt. Tegelijkertijd zegt Kuitert ook tegen diegene die hun geloof als absolute waarheid verdedigen dat ze dan tegen onjuistheden oplopen.

En mijn ervaring met God dan?
Het deed me even denken aan mijn eigen godservaring aan het begin van de zomer. Enkele weken lang is dat moment blijven rondzingen in mijn gedachten. Met ook telkens weer de vraag, was het echt god?

Ik heb deze zomer ook een paar weken vakantie genomen van het schrijven van mijn blogs. Niet omdat ik god gevoeld had en dus klaar was met mijn zoektocht. Maar ook omdat ik even een paar stappen terug wilde zetten om van een afstandje het afgelopen jaar te bezien.

Moet ik een drempel over?
Ook kreeg ik de vraag of ik god nu niet eens met een hoofdletter zou schrijven. Want nu ik god had ervaren kon ik toch wel beamen dat hij in ieder geval bestond.
Ik kreeg het advies om die drempel over te gaan. Een drempel waarin ik blijf twijfelen of hij wel bestaat en dat gewoon voor waar aanneem. Want als ik erken dat hij bestaat dan kan ik gaan werken aan die relatie met god. Als ik stop met twijfelen kunnen er echt dingen gaan gebeuren, kan god echt aan het werk gaan met mij, kan het goed komen, aldus de insteek van mijn gesprekspartner.

De woorden van Kuitert brachten mij aan het twijfelen. Niet over god maar over mezelf. Want ik kan die drempel wel over gaan en zeggen dat god bestaat. Maar gebruik ik hem dan niet gewoon om ergens kwaad op te worden als het k*t gaat? Of als handige schuilplaats als ik bang ben?
Oftewel: bestaat god echt voor mij of komt het mij nu gewoon makkelijk uit als hij bestaat?

Wie is God? Een transcendente werkelijkheid voorlopig.
Wie is god? God is liefde en rechtvaardigheid, god is een wezen dat hoop kan bieden en bij wie je je frustraties kwijt kan. God is een vriend en vader. Dit is, denk ik, wie god is.
Maar dat ervaren we niet altijd. En het is ook de vraag of je god altijd zou kunnen ervaren. Wat ik hier mee wil zeggen? Dat ik na NewWine niet ging twijfelen aan of god is maar wie hij is en wat hij wil.

Een paar dagen geleden had ik even een dip, eentje waarbij ik me dan even verdrink in het kijken van een serie of het luisteren van muziek. Toen ik thuis aangaf dat het even wat minder ging zeiden ze dingen als: “begin de bijbel te lezen”, “vertel aan het eind van de dag aan god waar je dankbaar voor bent en waar je morgen aan wilt werken.” Etc.
Nou houd ik heel veel van mijn familie maar dit waren niet de antwoorden die ik nodig had.

Ik geloof wel in een transcendente (uitleg) werkelijkheid met wie wij in verbinding kunnen raken. Alleen geloof ik ook dat het niet bepalend is hoe je die dan noemt. Voor sommigen is dat god, voor anderen Allah en voor weer anderen Vishnu. Ik sluit me ook aan bij Kuitert dat we geen van de religies als volledige waarheid op kunnen brengen, puur omdat de werkelijkheid groter is dan de eeuwenoude geschriften.

Momenteel noem ik die transcendente werkelijkheid god en zeg ik mee wat ik een vriendin laatst hoorde zeggen:

ik leef in het principe dat god voor mij zorgt, maar niet in het vertrouwen dat hij dat echt doet.

Categorieën: zoektocht naar god

0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder